Cutscene by Candy_fly

ถ้าคุณไม่อยากถูกล่า คุณก็ต้องเป็นนักล่า และ ถ้าคุณไม่อยากถูกฆ่า คุณก็ต้องเป็นนักฆ่า สัญชาตญาณโง่ๆของนาย มันไม่เพียงพอต่อการมีชีวิตรอดไปวันๆหรอกนะ ถ้าอยากมีชีวิตรอดก็ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยน อะไรที่ว่า คือตัวนาย พัค จีฮุน “ มันอยู่ไหน รีบหาตัวมันให้เจอ ! ”    เสียงตะโกนสั่งดังไปทั่วทั้งบริเวณผืนป่า ความวุ่นวายก่อตัวไปทั่วทั้งพื้นที่ เสียงฝีเท้าของชายฉกรรจ์หลายคนเดินเหยียบใบไม้กรอบแกรบอยู่ใกล้ๆ ไม่มีแม้แต่แสงไฟ ร่างเล็กขุดคู้เอาตัวเองเข้าไปในพุ่มไม้ใหญ่ ทำตัวให้ลีบเล็กที่สุดเท่าที่ตัวเองจะทำได้ มันใกล้ตัวเข้าเข้ามาทุกที ใกล้เข้ามาเรื่อยๆจนได้กลิ่นของพวกมัน พวกแวมไพร์สูงศักดิ์มีอำนาจมากล้น อีกไม่ช้ายังไงพวกมันก็ต้องหาตัวเขาเจออยู่ดี  ได้แต่กร่นด่าตัวเองในใจว่าไม่น่าไปทำอะไรแบบนี้ เป็นยังไงล่ะ ถ้าคืนนี้เขาหาทางกลับปราสาทไม่ได้ ก็คงต้องถูกพวกมันฆ่านอนตายอย่างสัตว์อยู่ในป่านี่ คิดสิคิด ทำยังไงดี ยิ่งเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ ยิ่งอยู่ไม่สุข สองมือยกขึ้นมาปิดปากปิดจมูกตัวเองเอาไว้ ถึงแม้พวกมันจะได้กลิ่นและรู้ว่าเ